Voor Edith Meijering is het schilderen een manier van zijn, ademen, voelen, ordenen en begrip ontwikkelen voor alles wat ze dagelijks waarneemt en ervaart. In haar nieuwste serie werken lijkt de vogel een metafoor van de menselijke psyche. Ze transformeert de vogel en geeft die een persoonlijkheid. “De schilderingen van Edith Meijering getuigen van oprecht mededogen met de tekortkomingen van de menselijke soort. Lust en lijden, onschuld en ondeugd, overgave en beheersing, onderdanigheid en overheersing: er is sprak van voortdurende dialectiek in de onderwerpen die ze aan de orde stelt, terug te voeren op het aloude tweegevecht tussen leven en dood, schoonheid en vergankelijkheid.” (Alex de Vries in mr. Motley).